-
Stale w naszej głowie kłębią się myśli "muszę zrobić zakupy..., znowu mi się nie udało..., jak dobrze, że jutro spotkam się z nią..., szkoda mojego wysiłku...". Nazywamy to, co się nam zdarza, oceniamy, planujemy, wspominamy. 
Te "głosy w głowie" są takie oczywiste, że nawet ich nie zauważamy i co gorsza - nie zastanawiamy się nad ich sensem.
A tego sensu czasem w nich brak - choćby dlatego, że te "nasze myśli" są echem tego, co kiedyś mówili nam rodzice, partnerzy, przyjaciele.
Więc niektórym zdarza się myśleć "ja do tego się nie nadaję" powtarzając słowa rodzica sprzed wielu lat. Gdy pomyślimy, że się "do tego nie nadajemy" to i tego nie zrobimy. Nasze myśli stają się granicami naszych możliwości.
Czasem warto przyjrzeć się więc temu nieustannemu szmerowi w głowie i zastanowić się: kto to mówi? skąd to wiem? co z tego wynika? jak mogę myśleć inaczej?
Warto też o tym 'mentalnym zgiełku" porozmawiać z kimś, komu ufamy i kto pomoże nam przyjrzeć się tym myślom. "Z zewnątrz" czasem łatwiej zobaczyć myśli, które nam szkodzą, ograniczają, wyprowadzają na manowce nie dobrych dla nas wyborów.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

-
Obraz
Od najwcześniejszych chwil naszego życia uczymy się budować relacje z innymi osobami. Jeżeli przyszło nam rozwijać się w bezpiecznym środowiska i otrzymaliśmy odpowiednio dużo miłości, troski, uważności, otuchy, akceptacji, zgody na niezależność i badanie świata to mamy szanse, że wytworzy się w nas "bezpieczny styl przywiązania". Będziemy tworzyć dobre relacje - dobre dla nas i naszych bliskich. Gdy warunki, w których dorastaliśmy były trudne, miłości, uważności był niedostatek (lub było jej tak dużo, że nie zostawiała przestrzeni na samodzielność) wówczas wytwarzają się w nas "pozabezpieczne style przywiązania" - boimy się relacji, unikamy ich, trudno nam w nich być ( i trudno z nami być). Poniżej przedstawiamy zestaw postaw osoby tworzącej bezpieczny styl przywiązania (na podstawie książki A. Levine, R. Heller, Partnerstwo bliskości. Jak teoria więzi pomoże ci stworzyć szczęśliwy związek). Można założyć, że osoby z "pozabezpiecznymi stylami przywiązania&quo
Czytaj więcej

Gdzie ci Ojcowie?

-
Obraz
W potocznym przekonaniu na terapii rozmawia się przede wszystkim o matkach - o tym, jak wiele znaczyły, jak wiele zrobiły dobrego i jak zawodziły. Z mojego doświadczenia wynika rzeczywiście, że tak jest. O matce prędzej czy później zaczynamy rozmawiać na terapii i zawsze są te emocjonujące momenty. Ojcowie są bardziej w tle.  No właśnie! Bo o ojcach często słyszę, jako o nieobecnych, wycofanych postaciach kryjących się za pracą, spędzaniem czasu "w garażu", ustępujących swoim żonom i porzucającym emocjonalnie swoich synów i córki.   Córki tęsknią do niedostępnych ojców - idealizują ich, opiekują się nimi i wybaczają nieobecność. W swoim dorosłym życiu biorą za mężów podobnych mężczyzn - wycofanych, nieobecnych, do których serc i umysłów (czasem też ciał) muszą dobijać się. Zdarzają się też ojcowie zaangażowani - ale w taki surowy, nieprzyjazny sposób, stawiający wymagania i krytyczni. Nie okazujący ciepła i miłości. Więc dorosłe już córki także są w stanie wytłumaczyć ich sur
Czytaj więcej

Gdy czas się zatrzymuje...

-
Obraz
Kiedy ostatnio tak się w coś zaangażowałaś/-łeś, że zapomniałaś/-łeś o „bożym świecie”? Co wówczas robiłaś/-eś? Pamiętasz, jak się wtedy czułaś/-łeś? Psycholog z USA o typowo amerykańskim nazwisku Mihaly Cszikszentmihalyj stan, w którym czujemy się w pełni zaangażowani w to, co robimy, nazwał stanem przepływu (flow). Zdarza się on nam, gdy: podejmujemy się zadania, którego wykonanie wymaga wykorzystania w pełni naszych zdolności, mamy jasny cel, otrzymujemy natychmiastową informację zwrotną, czujemy, że kontrolujemy sytuację. Wtedy „czas zatrzymuje się” a my znikamy w tym, co robimy – przestajemy myśleć o innych sprawach, naszych rozterkach, planach i pilnych rzeczach do wykonania. Lubimy ten stan. Chcemy go doświadczać jak najczęściej i jeżeli się tak dzieje rośnie nasze poczucie „dobrostanu”. Poczucie przepływu może być źródłem informacji o tym, co warto, abyśmy w życiu robili – także zawodowo (oczywiście, jeśli nam zależy na poczuciu dobrostanu...). Jeżeli gotowanie jest naszą pa
Czytaj więcej