Jak radzić sobie z "negatywnymi" ludźmi?

-

Na nasze samopoczucie olbrzymi wpływ mają inni ludzie. W trosce o siebie warto otaczać się osobami, które są życzliwe, uśmiechnięte, akceptujące nas i gotowe do współpracy. Zdarza się, że prócz takich osób przychodzi nam mieć do czynienia z ludźmi, którzy są ponurzy, wrogo do nas (i świata) usposobieni, doszukujący się „dziury w całym” i gotowi do zrobienia nam krzywdy. W trosce o własne samopoczucie (i bezpieczeństwo) najlepiej ograniczać kontakty z takimi osobami. Czasem jest to jednak trudne (nie wybieramy sobie krewnych, nie zawsze możemy wybrać szefa i współpracowników).
Barbara L. Fredrickson w książce „Pozytywność” proponuje następujące procedury radzenia sobie z „negatywnymi”:

I. Modyfikowanie sytuacji. Zmień sposób, w jaki odnosisz się do tej osoby. Okaż jej zainteresowanie i otwartość. Zadawaj więcej pytań. Zaproponuj pomoc. Powiedz coś pozytywnego. Zobacz, co się stanie. Może spotkasz się ze wzajemnością. Może nie - ale przynajmniej sprawdziłaś/-łeś, że to w tej sytuacji nie działa.

II. Inne podejście. Przemyśl swoje nastawienie do różnych cech „trudnej” osoby. Co dostrzegasz w niej pozytywnego? Za co można ją cenić? Za co mogą ją cenić inne osoby? Poszukaj tego, nawet jeśli to wymaga pewnego wysiłku.

III. Zmiana znaczeń. Pomyśl, czego możesz się nauczyć z relacji z tą osobą? jak możesz inaczej zinterpretować sytuację, w której się znajdujecie? Zdarza się, że w innych osobach nie lubimy takich cech, które z jakiegoś sposobu są ważne dla nas. Zastanów się więc, co twoje postrzeganie drugiej osoby, jako „negatywnej” mówi o tobie samej/samym. To, że nie lubisz w niej np. „tupetu” może oznaczasz, że w głębi duszy sam/sama chciałbyś/ -abyś mieć tego więcej. Jak więc mogłabyś/mógłbyś nauczyć się tego od tej osoby? (oczywiście w stopniu zgodnym z tobą).



Czy skorzystasz z tych pomysłów, czy nie i w jakim stopniu to oczywiście Twoja decyzja. Jeżeli chcesz zmienić relacje z kimś „negatywnym” zrób jednak cokolwiek innego niż do tej pory robiłaś/robiłeś. Tylko w ten sposób możesz uzyskać inny niż do tej pory rezultat.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

-
Obraz
Od najwcześniejszych chwil naszego życia uczymy się budować relacje z innymi osobami. Jeżeli przyszło nam rozwijać się w bezpiecznym środowiska i otrzymaliśmy odpowiednio dużo miłości, troski, uważności, otuchy, akceptacji, zgody na niezależność i badanie świata to mamy szanse, że wytworzy się w nas "bezpieczny styl przywiązania". Będziemy tworzyć dobre relacje - dobre dla nas i naszych bliskich. Gdy warunki, w których dorastaliśmy były trudne, miłości, uważności był niedostatek (lub było jej tak dużo, że nie zostawiała przestrzeni na samodzielność) wówczas wytwarzają się w nas "pozabezpieczne style przywiązania" - boimy się relacji, unikamy ich, trudno nam w nich być ( i trudno z nami być). Poniżej przedstawiamy zestaw postaw osoby tworzącej bezpieczny styl przywiązania (na podstawie książki A. Levine, R. Heller, Partnerstwo bliskości. Jak teoria więzi pomoże ci stworzyć szczęśliwy związek). Można założyć, że osoby z "pozabezpiecznymi stylami przywiązania&quo
Czytaj więcej

Gdzie ci Ojcowie?

-
Obraz
W potocznym przekonaniu na terapii rozmawia się przede wszystkim o matkach - o tym, jak wiele znaczyły, jak wiele zrobiły dobrego i jak zawodziły. Z mojego doświadczenia wynika rzeczywiście, że tak jest. O matce prędzej czy później zaczynamy rozmawiać na terapii i zawsze są te emocjonujące momenty. Ojcowie są bardziej w tle.  No właśnie! Bo o ojcach często słyszę, jako o nieobecnych, wycofanych postaciach kryjących się za pracą, spędzaniem czasu "w garażu", ustępujących swoim żonom i porzucającym emocjonalnie swoich synów i córki.   Córki tęsknią do niedostępnych ojców - idealizują ich, opiekują się nimi i wybaczają nieobecność. W swoim dorosłym życiu biorą za mężów podobnych mężczyzn - wycofanych, nieobecnych, do których serc i umysłów (czasem też ciał) muszą dobijać się. Zdarzają się też ojcowie zaangażowani - ale w taki surowy, nieprzyjazny sposób, stawiający wymagania i krytyczni. Nie okazujący ciepła i miłości. Więc dorosłe już córki także są w stanie wytłumaczyć ich sur
Czytaj więcej

Gdy czas się zatrzymuje...

-
Obraz
Kiedy ostatnio tak się w coś zaangażowałaś/-łeś, że zapomniałaś/-łeś o „bożym świecie”? Co wówczas robiłaś/-eś? Pamiętasz, jak się wtedy czułaś/-łeś? Psycholog z USA o typowo amerykańskim nazwisku Mihaly Cszikszentmihalyj stan, w którym czujemy się w pełni zaangażowani w to, co robimy, nazwał stanem przepływu (flow). Zdarza się on nam, gdy: podejmujemy się zadania, którego wykonanie wymaga wykorzystania w pełni naszych zdolności, mamy jasny cel, otrzymujemy natychmiastową informację zwrotną, czujemy, że kontrolujemy sytuację. Wtedy „czas zatrzymuje się” a my znikamy w tym, co robimy – przestajemy myśleć o innych sprawach, naszych rozterkach, planach i pilnych rzeczach do wykonania. Lubimy ten stan. Chcemy go doświadczać jak najczęściej i jeżeli się tak dzieje rośnie nasze poczucie „dobrostanu”. Poczucie przepływu może być źródłem informacji o tym, co warto, abyśmy w życiu robili – także zawodowo (oczywiście, jeśli nam zależy na poczuciu dobrostanu...). Jeżeli gotowanie jest naszą pa
Czytaj więcej